اینگونه خبرها مرا نگران نمیکند. انچه باعث نگرانی است نحوه احساسی بازی تیم ملی با ژاپن بود که گویا در فینال بازی میکردند. بچه های تیم ملی انقدر احساساتی بازی کردند که تعدادی بگریه افتاده وچنان شادی میکردند که گویا ما جام جهانی را برده ایم [ که البته این موضوعی دیگر و زمان خود را برای تفسیر میخواهد]. اینگونه سیل احساسات درونی در هرگونه ورزش و میادین ورزشی از جانب ورزشکار در تجربه نشان داده شده که عامل افت عملکرد و مهمتر از همه عدم توانایی دربالابردن سطح ادرنالین برای رسیدن به اوج انگیزه ذهنی و فعالیت بدنی در بازی بعدی میشود. امیدوارم بچه ها بخود یادوری کنند که هر بازی برای انان باید همانند بازی با ژاپن باشد.البته من تمام موفقيت تیم را در تکنیک و خلاقیت بازیکنان دانسته و هیچ تاکتیکی در این تیم ندیده ام. برای همین است که بازی مقابل قطر را منوط به توانایی در تداوم انگیزه انان و نه تاکتیکی میبینم.

قطر دوازده نفره رو هم انشاالله میبریم

ایران بازی قبلی تو بازی دوستانه 4-0 قطر رو برد اگه قطر اونجوری بازی کنه با داور هم کاری نمیتونن بکنن

هنرنظام جمهوری اسلامی ایران هم«صبراستراتژی» هست خوبه بازیکنان فوتبال ایران این نکته مهم را از دولت ونظامشون یادبگیرندواینباربرای کوری چشم خائنین وطنفروش شبکه اینترآشغال سعودی،شبکه ی به قهقراءرفته بهایی«من وتو»سرودملی ایران رابا جان ودل ومحکم وباافتخاردرورزشگاه بخوانندطوری که صدای بلندش ازاستادیوم محل برگذاری مسابقه برسه به جزایرتنب کوچک وبزرگ وجزیره ابوموسی و اینطوری همت بخرج بدهندبرنده خواهندشدبه یاری خدا